Eerste 3 weken Taiwan

Hallo allemaal! Of, ‘nihao!’, hoe ze dat hier zeggen. Tijd voor een broodnodige eerste update, want wat heb ik al veel meegemaakt in de eerste drie weken.

De eerste dagen voelde ik me, samen met veel andere exchangers, compleet verdwaald in een andere wereld. Op enkele Starbucks-en en MacDonald’s-en na is er vrij weinig van de westerse wereld terug te vinden. Met een temperatuur van 37 graden overdag en 30 ’s nachts is het hier ook nog goed ‘zomers’ te noemen. Inmiddels is het wel wat aan het afkoelen, maar door de hoge luchtvochtigheid voelt het nog steeds drukkend aan. Twee of drie verschillende shirts per dag dragen is hier dus ook vrij normaal, als je niet de rest van de dag doorweekt wilt rondlopen. Taipei is echt een immense en levendige stad. Overal op straat zijn restaurantjes en eetkraampjes te vinden, aangezien het voor Taiwezen vrij gebruikelijk is om buiten de deur te eten. Aangezien ik zelf geen mogelijkheid tot koken heb sluit ik me hier moeiteloos bij aan. Veel winkels zijn tot middernacht open en de ‘7-eleven’s en ‘FamilyMarket’s, vergelijk het met een kleine supermarkt, zijn zelfs dag en nacht open. Perfect voor een goede midnight-sushi-snack!

Het grootste verschil tussen Nederland en Taiwan is het individualistische tegenover het collectivistische. Waar het in Nederland regelmatig duwen en trekken is om een trein in te komen, staan mensen hier netjes in op de grond gemarkeerde wachtrijen achter elkaar te wachten. Bij ons zal je als senior in het openbaar vervoer toch vaak echt eerst moeten vragen of iemand voor je op wilt staan terwijl het in Taipei überhaupt verboden is om op seniorstoelen plaats te nemen. Sterker nog, er hangen overal camera’s in de metro’s, en niet opstaan voor een oudere wordt beloond met een klopjacht via het landelijke journaal en ontslag of verwijdering van onderwijsinstelling. Geen grap. Dit zijn dan ook gelijk de meest criminele activiteiten die je hier zult zien, op enkele incidenten na. 14-jarige kopschoppers zal ik hier in ieder geval niet tegenkomen. Wat ook enorm apart is, is het feit dat nergens prullenbakken te vinden zijn én het overal schoon is. Mensen nemen hun zooi gewoon mee naar huis. Taiwanezen zijn bovendien echt ontzettend vriendelijk. Ondanks dat de meesten geen of slecht Engels kunnen spreken, zullen ze altijd in gaan op vragen en je zo goed mogelijk proberen te helpen.

Samen met vijfhonderd andere exchange studenten verblijf ik in een dorm/flat net buiten de campus, die overigens vrij centraal in de stad ligt. Ik heb een eigen kamer met badkamer. De kamer zelf is vrij minimaal ingericht, maar op zich prima. De flat beschikt over een fitnesszaal en een lounge met pingpong en pooltafels en om de hoek zijn een 7-eleven en een Starbucks te vinden. De sfeer tussen de exchangers is erg goed en open. Iedereen wil zo snel mogelijk zo veel mogelijk mensen leren kennen en je kunt overal aansluiten. Ik denk dat ik de eerste week bijna elke avond met verschillende mensen aan tafel heb gezeten.

Woensdagavond is de studentenavond, alle vrouwen mogen overal gratis naar binnen en mannen vaak met een goedkopere prijs dan in het weekend. Rond de Taipei 101, het 600 meter hoge icoon van de stad die er uit ziet als op een opeenstapeling van noedeldoosjes, zijn de meeste clubs te vinden. Vele clubs hebben het ‘open bar’ principe, waarbij je na betaling van de entree, ongeveer €10, de hele avond gratis kunt drinken. De meeste exchangers zijn hier wel fan van, dus daar ben ik tot nu toe ook het meest geweest. Op 3 minuten lopen van onze dorm is een Duits-uitziende Biergarten te vinden, waar ook altijd exchangers zitten voor een iets rustigere avond.

Ohja, er moest ook nog gestudeerd worden. De NTU is de meest toonaangevende universiteit in Taiwan en misschien wel in heel Azië. Taiwanezen moeten schijnbaar echt superhard werken op de middelbare school om hier te mogen gaan studeren. Dat ze trots zijn om hier te zijn is duidelijk. Overal zie je NTU shirts, petjes, truien en jassen. Ik moet zeggen dat ik ook zelf niet teleurgesteld ben over de uni. Alles is vrij goed geregeld en de docenten stoppen veel energie in de vakken. De vakken die ik hier volg zijn Urban Transportation Planning, Game Theory with Applications, Strategic Management en Managing Global Acquisitions and Restructuring. Bij die laatste hebben we wel een hele aparte docent. Deze professor, die zichzelf de Chief Entertainment Officer noemt, houdt feestjes voor al z’n studenten, deelt stickers uit aan studenten die goede vragen stellen, neemt veel selfies met de zaal, draait nummers van Shakira in de pauze en heeft foto’s van zichzelf verkleed als superster en kerstman in de studeerwijzer staan.

De campus zelf is mooi en groot. Er is veel groen en water en hij bestaat uit sierlijke oude gebouwen die overigens vrij modern van binnen zijn. Op de campus zijn ontzettend veel restaurantjes en kleine tentjes waar je van alles kunt halen. Ook zijn er zelfs een MacDonald’s en een Apple Store te vinden. Sportfaciliteiten zijn er ook meer dan genoeg, inclusief een 50 meter buitenbad. Ideale pauze-activiteit met dit weer!

Aangezien ik m’n vakken zo gekozen heb dat ik begin op maandagavond om half zeven en m’n week afsluit op woensdagmiddag om half 6, heb ik eigenlijk vijf dagen weekend. Dit is handig om meerdaagse uitstapjes te maken zonder colleges te hoeven missen. Hoewel de geplande meerdaagse uitstapjes afgeketst zijn door de naderende typhoon, heb ik al genoeg dagtripjes gemaakt. Zo heb ik in Taipei de Elephant Mountain beklommen vanaf waar je een schitterend uitzicht over de stad hebt en ben ik naar een muziek festival geweest. Hiernaast heb ik twee dagjes strand aan de noordkust gedaan en afgelopen week ben ik op vrijdag naar Yangmingshan National Park geweest alwaar ik de hoogste berg, 1120 meter, van het park beklommen heb. De tocht was iets zwaarder dan van tevoren ingeschat, maar was wel ontzettend gaaf. Op zondag zijn we met een grote groep naar het Geopark gegaan, een uitsteeksel aan het vaste land zo’n kilometer de zee in met rare stenen. Voor de komende weekenden staan wat bestemmingen aan de oostkust van ‘The Island’, zoals Taiwan hier ook wel genoemd wordt, op de planning dus ik ben hier nog lang niet uitgekeken.

Bedankt voor het lezen en tot over een paar weken weer!
Hugo